U podnóża Jaworzyny Krynickiej, w dolinie potoku Jastrzębik znajduje się zabytkowa cerkiew św. Łukasza. Stanowi ona najważniejszy zabytek wsi Jastrzębik i wspaniale zachowany obiekt zachodnio-łemkowskiej architektury cerkiewnej. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1651 roku, jednak obecny budynek datuje się na rok 1837. Jest on dobrze zachowany, w związku z czym mieszkańcy korzystają z niego do dzisiaj.
Cerkiew św. Łukasza w Jastrzębiku – historia
Pierwszą parafię greckokatolicką uposażył tutaj biskup Piotr Gembicki w 1651 roku. Następnie, w 1837 roku, postawiono nowy budynek, jednak na fundamentach i podobieństwo pierwotnej Cerkwi. W 1856 roku rozpoczęto jego renowację. Zakończyła się ona w 1886 roku – w takiej formie można oglądać budynek sakralny w Jastrzębiku do dzisiaj. Po akcji “Wisła”, która polegała ona na masowej deportacji – wysiedleniu całych wsi i osad oraz rozproszeniu ludności cywilnej z terenów Polski południowo-wschodniej – cerkiew zaczęła pełnić rolę kościoła rzymskokatolickiego.
Architektura Cerkwi św. Łukasza w Jastrzębiku
Cerkiew św. Łukasza w Jastrzębiku leży na Szlaku Architektury Drewnianej. Co więcej należy zwrócić uwagę na zabytkowe obiekty, które zachowały się po dziś dzień i znajdują się w jej wnętrzu. Z uwagi na to, że cerkiew funkcjonuje obecnie jako kościół rzymskokatolicki, można do niej z łatwością wejść i podziwiać charakterystyczne łemkowskie elementy ozdobne i sakralne.
Cerkiew jest trójdzielna, orientowana, zbudowana w stylu zachodnio-łemkowskim. Wieża, w przeciwieństwie do większości budowli sakralnych w tym stylu architektonicznym, nie znajduje się na końcu babińca, a została do niego dostawiona. Co więcej otoczono ją zachatami, czyli pewnego rodzaju przybudówkami. Budynek pokryto blaszanym dachem, a wieżę, nawę i prezbiterium wieńczą makowice z pozornymi latarniami. Ściany mają konstrukcję zrębową, charakterystyczną dla tego stylu architektonicznego. Poza tym, warto zwrócić uwagę na wnętrze świątyni. Można tam zaobserwować polichromię monumentalno-figuralną z 1861 roku. Jedna z ważniejszych ikon to “Chrystus Dobry Pasterz” datowana na 1775 rok. Dodatkowo, już od progu świątyni, naszym oczom ukazuje się barokowo-klasycystyczny ołtarz główny. Pochodzi on z pierwszej połowy XIX wieku i przyciąga uwagę wszystkich odwiedzających. Po prawej i lewej stronie cerkwi widnieją dwa późnobarokowe ołtarze boczne, które pochodzą z ok. poł. XIX w.
Cerkiew znajduje się na pięknym wzgórzu, z którego rozciąga się malowniczy widok. Co więcej obok świątyni można dostrzec dzwonnicę, wykonaną w tym samym stylu.
Zdjęcie pobrano ze strony www.muszyna.pl
