Beskid Sądecki, na terenie którego leży gmina Muszyna, ma do zaoferowania wiele interesujących i zapierających dech w piersiach miejsc. Jednym z nich jest rezerwat przyrody Hajnik. Znajduje się on na południowo-wschodnich stokach szczytu Dubne w Górach Leluchowskich, będących jedną z partii gór Beskidu Sądeckiego. Rezerwat Hajnik przyciąga turystów pięknymi, dzikimi krajobrazami, które zapadają w pamięć i zachęcają do kolejnych wizyt. Co więcej, w jego skład wchodzi fragment jodłowej puszczy karpackiej. To sprawia, że tym bardziej warto wybrać się w te okolice.
Rezerwat przyrody Hajnik – informacje techniczne i praktyczne
Rezerwat powstał w 1974 roku i obecnie zajmuje powierzchnię ponad 15 ha (16,63 ha). Jego położenie jest unikatowe, ponieważ znajduje się na zbiegu dwóch potoków. Przepływają one głębokimi wąwozami, a w niektórych miejscach woda się spiętrza przez powalone drzewa, co dodaje potęgi i tajemniczości tym miejscom. Fragment rezerwatu Hajnik, który zasługuje na szczególną uwagę to czysty drzewostan jodłowy naturalnego pochodzenia. Jego wiek określa się na 130 – 180 lat. Pojedyncze jodły osiągają tu 100 – 115 cm grubości w pierśnicy i około 40 m wysokości. Dzięki temu las sprawia wrażenie majestatycznego, a spacery wśród drzew są dla turystów prawdziwą przyjemnością. W pobliżu rezerwatu przyrody Hajnik przebiegają dwie trasy szlaków turystycznych: niebieskiego i żółtego. Podążając wyznaczonymi ścieżkami można dotrzeć do rezerwatu zarówno z Muszyny (znaki żółte), jak i z Powroźnika, szlakiem do Leluchowa (znaki niebieskie).
Zespół leśny rezerwatu przyrody Hajnik
Zespół jedlin – Galio-Abietetum – zajmuje mniejszą część rezerwatu. Mniejszą, jednak równie piękną i wartą odwiedzenia. Dominującym zespołem drzewnym jest buczyna karpacka (łac. Dentario glandulosae-Fagetum), z mieszanym drzewostanem jodłowo-bukowym. W jego niższej warstwie przeważa buk. Cechą charakterystyczną tego elementu rezerwatu Hajnik jest również runo leśne. Jest ono bardzo gęste i wysokie, z dużym zróżnicowaniem gatunkowym. Najczęściej można dstrzec wietlicę samiczą oraz jeżynę gruczołowatą, które są pod ochroną. Występują tu również inne, typowe dla lasów bukowych gatunki roślin. Takie jak: żywce – gruczołowaty i cebulkowy, żywokost – sercowaty i bulwiasty, paprotniki i wiele innych. Ponadto w rezerwacie można spotkać dzikie zwierzęta, będące częścią tamtejszego ekosystemu.
Poza tym warto zwrócić uwagę, że wyjątkowo świeże i bogate powietrze stanowi wspaniałe środowisko dla osób, zmagających się z chorobami układu oddechowego. W związku z tym, warto wziąć pod uwagę to malownicze miejsce podczas planowania wypoczynku. Spędzanie czasu wśród lasów, z dala od ulicznego zgiełku i spalin pomoże Wam zregenerować się po ciężkim tygodniu pracy oraz nabrać sił na nowe wyzwania.
Zdjęcie pobrano z www.google.com/maps/
